‌بنام خدا

باردارى، سقط جنین، راه هاى جلوگیرى
http://bahjat.org 

عدم جواز سقط جنین معیوب
فرزند فردى به جهت مرض وراثتى که آن فرد دارد، مفلوج متولد مى شود و پس از دو ماه وفات مى کند. پزشک مدّعى است مى تواند در چهارماهگى از زمان حمل، مرض جنین را تشخیص دهد. آیا مى تواند پس از کشف ناقص بودن، بچّه را سقط کند؟
ج. سقط جنین ناقص مذکور جایز نیست. زیرا قتل نفس محترم است و اگر حمل به حال مادر مضرّ است یا میدانند که بعدا باعث عسر و حرج مى شود، باید از اوّل از حمل جلوگیرى کنند، به مثل عزل مرد، و اگر حمل محقق شده، به توضیح مذکور در مسأله 14 از مسایل متفرقه رساله مراجعه شود.

موارد جواز سقط و لزوم حفظ جنین
حکم سقط جنین را در صورت هاى زیر بیان فرمایید:
1) سقط جنین پیش از ولوج روح و یا سقط جنین پس از ولوج روح، در صورتى که بقاى جنین در رحم مادر، باعث فوت وى شود.
2) مادر مبتلا به بیمارى مانند سرطان رحم است که براى درمان، احتیاج به دادن اشعه مى باشد و حفظ جان مادر، متوقّف بر آن است.
3) اگر امر دایر شود بین موت مادر یا حمل.
ج. در تمامى موارد مذکور، جایز است؛ ولى در تمام این موارد اگر حفظ جنین از هلاکت پس از سقط ممکن باشد (مانند قرار دادن در رحم دیگرى یا لوله آزمایشگاه) حتما باید جنین هم حفظ شود.

ابتداى تولّد جنین پرورش یافته در دستگاه
اگر جنین شش ماهه از رحم خارج شود و آن را در دستگاه قرار دهند تا زنده بماند و کامل شود و پس از دوماه آن را از دستگاه خارج کنند، زمان تولّد کى حساب مى شود؟
ج. زمان تولّد از وقتى حساب مى شود که او را از رحم خارج کردند با این که مى دانستند با دستگاه مى ماند؛ ولى اگر او را در کمتر از شش ماه از رحم خارج کنند، این طور نیست.

 شرط سقوط دیه ى جنین از مباشر
در مواردى که پزشک باعث سقط جنین مى شود، دیه ى لازمه باید توسط چه کسى پرداخت شود؟ آیا حتما باید قبلاً پزشک شرط کند که دیه به عهده ى وى نیست آیا این شرط، جهت رفع دین از وى کافى است؟ اگر با وجود قبول این شرط، فردى که دیه بر او واجب است، آن را پرداخت نکند، آیا در این صورت پزشک مدیون خواهد بود؟
ج. دیه بر مباشر است و بر تقدیر صحّت این شرط، ساقط شدنش از طبیب، اظهر است.

احتمال یا اطمینان خطر براى مادر با عدم سقط
280. آیا سقط عمدى جنین در مواردى که مطمئنیم یا احتمال مى دهیم جان مادر در خطر است، در هر ماهى از باردارى، مجاز است؟
ج. در جایى که ممکن است اخراج و نگاهدارى آن، یقینا سقط جنین جایز نیست. در غیر این صورت هم با یقین به هلاکت یکى و دوران بین جنین و مادر، مقدّم بودن حفظ مادر دور نیست؛ خصوصا در صورتى که اگر محافظت بر جنین شود، هر دو در معرض خطر باشند.

دیه ى سقط جنین معیوب و نارسا
آیا سقط عمدى جنینى که مطمئنیم یا احتمال مى دهیم معیوب و نارسا مى باشد، در هر ماهى از باردارى (اگر دیه ى لازمه هم پرداخت شود) مجاز است؟
ج. بعد از ولوج روح مجاز نیست، قبل از ولوج احتیاط در ترک آن است.

عقیم کردن زن بدون رضایت وى و شوهرش
پزشک جرّاحى هنگام زایمان، زن را بدون رضایت وى و شوهرش عقیم مى کند. چه مسؤولیتى متوجه پزشک است؟
ج. ضامن است و احتیاطا مصالحه بر دیه کنند.

 بستن لوله براى جلوگیرى از خطر جانى
در صورت تشخیص پزشک مبنى بر خطر جانى حامله شدن براى مادر و لزوم بستن لوله رحم، تکلیف شرعى چیست؟
ج. اگر گفته پزشک حجت باشد، مانند این که متخصّص و متدیّن باشد ـ که احتیاط در تعدّد او است ـ از جهت ضرورت مسوّغه، با فرض انحصار، جایز است.

سقط جنین با مشارکت پدر و مادر
اگر پدر و مادر با همدیگر جنین را سقط نمایند، آیا دیه نصف مى شود؟ و دیه را به چه کسى باید بپردازند؟
ج. هر دو دیه را ضامن اند به نحو اشتراک و دیه را باید به طبقه ى دوم ارث بدهند، ظاهرا.

عقیمى دایمى با خارج کردن رحم
زنانى که به واسطه ى بیمارى رحم و یا خون ریزى زیاد، رحم خود را خارج مى نمایند، با توجه به عقیم شدن دایمى آن ها، عمل آنان خلاف شرع است؟
ج. اگر براى علاج ضرورى است، اشکال ندارد.

سقط جنین
اگر زن و شوهرى ناخواسته و على رغم مشکلات مالى و روانى خانواده بچه دار شوند، در صورتى که وجود فرزند جدید در خانواده مستلزم عسر و حرج و مشقت شدید شود، آیا جایز است قبل یا بعد از چهار ماهگى آن بچه را سقط نمایند؟
ج. خیر، جایز نیست.

تجویز داروى سقط جنین
اگر پزشکى دارویى که مستلزم سقط جنین است تجویز کرده و مادر با علم و آگاهى و با رضایت همسر آن را مصرف کند، دیه ى بچه بر عهده مادر است یا پزشک؟ و آیا پدر در این جا مسؤولیتى بر عهده دارد؟
ج. هر سه در گناه شریک هستند، ولى دیه بر عهده ى مادر است.

عمل فرزند ناقص الخلقه
فرزندى متولد شده و پزشکان تشخیص داده اند که اگر عمل شود، به احتمال قوى زنده مى ماند اما به صورت دایمى معلولیت جسمى و یا ذهنى خواهد داشت و در صورت عمل نکردن به احتمال قوى و یا 50% خواهد مرد، در صورت عسر و حرج و مشقت هاى نگهدارى چنین فرزندى، آیا رضایت به عمل فرزند براى پدر و مادر واجب است؟
ج. بله، واجب است و حفظ جان او حتى الامکان لازم است.

 جلوگیرى از حاملگى
آیا زن بدون اجازه شوهر مى تواند با قرص و یا... از حاملگى خود جلوگیرى نماید؟
ج. اگر نکاح مشروط به استیلاء بوده است، نمى تواند.

بارورى
اگر اسپرم مردى را با تخمک زن دیگرى خارج از رحم بارور ساخته و در رحم همسر او قرار دهند، فرزند متولد شده به لحاظ محرمیت و ارث، نسبت به صاحب تخمک و صاحب رحم چگونه خواهد بود؟
ج. فرزند به صاحب تخمک ملحق است و نسبت به صاحب رحم هم از جهت محرمیّت باید احتیاط شود.

تلقیح
وضعیت حقوقى (ارث، حضانت) فرزند متولدشده از عمل تلقیح چگونه است؟
ج. فرزند ملحق به صاحب نطفه یا صاحب تخمک هستند.

روش هاى باردارى که از راه تزریق به عمل مى آید، از نظر شرعى چه حکمى دارد؟
ج. اگر مستلزم لمس یا نظر حرام نباشد و از راه استفاده از نطفه یا تخمک دیگرى نباشد، جایز است.

اگر مردى به واسطه بیمارى، از تولید مثل ناتوان باشد، آیا مى تواند اسپرم و منى فرد دیگرى را از طریق تزریق به رحم زن خود وارد نماید؟
در این صورت بفرمایید:
1) آیا اصل این عمل اگر مستلزم لمس یا نگاه نامحرم باشد، چه حکمى دارد؟
ج. این عمل مطلقا محلّ اشکال و خلاف ارتکاز متشرعه است.
2) اگر این عمل را خود شوهر انجام دهد، آیا اشکال دارد؟
ج. این عمل مطلقا محلّ اشکال و خلاف ارتکاز متشرعه است.
3) آیا انجام این عمل نیاز به طلاق و رجوع مجدد و یا عده ى دخول دارد؟
ج. طلاق و رجوع و عده هم ندارد.
4) در صورت تولد فرزند، نسبت صاحب رحم به او و نیز صاحب اسپرم و هم چنین همسر صاحب رحم به لحاظ ارث و محرمیت و دیگر احکام شرعى چگونه خواهد بود؟
ج. فرزند هیچ نسبتى به همسر صاحب رحم ندارد.

 تلقیح منى مرد اهل کتاب
تلقیح منى مردى از اهل کتاب به یک زن مسلمان جایز است؟
ج. محلّ اجتناب است و در صورت وقوع، در احکام اسلام ملحق به مادر مى شود.

بستن لوله هاى رحم زن
من مایل نیستم در آینده داراى فرزندى باشم آیا مى توانم زنم را وادار کنم که لوله هایش را ببندد؟
ج. حرام است.

آیا بستن لوله رحم که با این کار فرد به طور کلى عقیم، مى شود، با توجه به شیوع آن در جامعه، جایز است؟
ج. حرام است.

با علم به این که روش هاى جدید پیشگیرى جمعیت باعث عقیمى دایم مى شود، استفاده از این روش ها چه حکمى دارد؟
ج. جایز نیست.

کنترل جمعیت و راه هاى جلوگیرى از باردارى از نظر شرع، آیا ایرادى دارد؟
ج. جلوگیرى موقّت اگر مستلزم لمس یا نظر حرام نباشد، جایز است.